Het gras groeit nu zo hard dat er nodig gemaaid moet worden. Dat is nieuw voor ons, na 20 jaar in een huis met een minuscuul grasloos achtertuintje. Het stuk vóór het huis moet er het eerst aan geloven. De konijnen bij de Wezenputten kijken meewarig toe terwijl Diederick achter de nieuwe maaier loopt te zwoegen…
In het gras voor het huis zitten twee treden van een verder helemaal verdwenen stoepje of tuinpad. Vlak bij de voordeur zijn nog twee treden. Het was ons al opgevallen dat de treden bij de voordeur veel grover en nieuwer lijken dan die aan het Skillepaadje, maar na een grondige schoonmaakbeurt is wel duidelijk dat hier sprake was van een flink generatieverschil.
Het album van Marie Keijser (zie het vorige bericht) geeft duidelijkheid. Het handige is dat er in het album foto’s staan van vóór de verbouwing van 1926, en ook van de periode erna. Op een vroege foto van Marie in de deuropening zie je duidelijk een stel oude treden van een stoepje. Ze lijken precies op de twee aan het Skillepaadje: met een ronde rand en opgevulde gaten aan weerszijden – daar heeft ooit een leuning gezeten. De treden zijn niet heel goed meer, dat is ook goed te zien. Het lijkt alsof er aan de linkerkant een stuk is afgebroken.
Er zijn ook foto’s van ná de verbouwing, en als je goed kijkt, zie je daar het huidige stoepje bij de voordeur. De verbouwing van het huis (op deze foto nog maar net voltooid, gezien het natte stucwerk langs de dakgoot) was kennelijk ook het moment waarop het stoepje gemoderniseerd werd.
Dankzij de foto’s van Marie kunnen we de aanpassing van het stoepje dus heel precies dateren. Op de tweede foto zie je trouwens ook een keurig grindpad langs de voorgevel. Begin jaren ’60 was dat paadje er nog, en dát weten we dan weer dankzij een mooie foto van de familie Breen.
Er veranderde trouwens veel meer in 1926: er kwamen dakkapellen, slaapkamers, een bijkeuken, extra ramen, en natuurlijk een wc. De foto’s hierboven laten nog iets zien: er kwam een nieuwe voordeur. De oude deur verhuisde naar de achterkant, naar de nieuwe bijkeuken, waar hij ruim 90 jaar later nog steeds zit.
Zo is er elke dag iets te ontdekken, dankzij al die oude familiefoto’s. Fijn dat ze bewaard zijn gebleven!
