En hoe! Met een beetje hulp van Ciara, die zondag met een paar rukwinden al twee bomen had omgelegd, begon afgelopen maandag het vellen en snoeien van vele boompjes en bomen.
Het is een spectaculaire verandering, maar ook een heftig gezicht, de stapels takken in de tuin. Ja, het wordt mooier, groener, gevarieerder en vruchtbaarder dan het was, maar je moet wel érg veel fantasie hebben om dat op dit moment te kunnen zien. We kunnen ons goed voorstellen dat passanten schrikken als ze zien hoe de tuin er nu bij ligt. Zelf moeten we ook nog wennen. Zo leeg en transparant als nu is de tuin lange tijd niet geweest.
De vaste tuinbewoners hebben ook de schrik van hun leven. Dat de konijnen en de kauwen de tuin voorlopig even mijden vinden we niet zo erg. Maar de tuinwal waar misschien een hermelijn huist laten we met rust, en de dode bomen die her en der gevallen zijn, blijven ook liggen. Een insectenhotel is er niks bij – dit is een all-inclusive insectenresort waar ook de vogels lekker van mee kunnen eten.
Veel dunne bomen – allemaal esdoornopschot – moesten dus wijken, en helaas ook een paar grotere exemplaren die teveel licht wegnamen. Maar de meeste grote, karakteristieke bomen zijn gebleven. Wel wat gekortwiekt, zoals de rij lindes die de tuin in tweeën deelt. Ze waren ooit geknot, maar daarna vele meters uitgelopen. Nu die lange takken zijn weggehaald, staat er een rij stammen met kale koppen en is er veel meer licht in de tuin.
De volgende stap wordt de gracht: prut eruit en de kanten straktrekken. En daarna de grond egaliseren en klaarmaken. Begin maart is deze fase klaar. Hopelijk zijn we tegen die tijd van de schrik bekomen en legt de natuur een weldadig groen laagje over al het werk. We kunnen niet wachten!
Inderdaad schrikken als je de tuin zo ziet, maar ben ik blij dat het huis in de juiste handen gekomen is.